Bincangkan dasar tutup pintu di Negara China, Jepun, dan Siam.
Pengenalan
1. Negara-negara China, Jepun dan Siam mengamalkan dasar tutup pintu sehingga pertengahan abad ke-19. Ini bermakna dasar tutup pintu bermaksud tiada ataupun hubungan terhad sahaja dengan dunia luar.
2. Ketiga-tiga Negara tersebut mengamalkan dasar tutup pintu dengan menghalang kemasukan pedagang luar atas sebeb-sebab tertentu.
A. China
1. Pada abad ke-16, Negara China mengadakan hubungan yang terbatas dengan barat. Contohnya orang Portugis dibenarkan masuk ke Macao dan Canton sahaja. Maharaja China membenarkan mubaligh kristian menjalankan penyebaran agama kristian. Semasa pemerintahan Maharaja Yung Cheng berlaku perselisihan dengan mubaligh kristian. Oleh itu mubaligh tidak dibenarkan masuk ke China. China amalkan dasar tutup pintu pada zaman pemerintahan Manchu.
2. China menganggap Negara mereka sebagai “Middle Kingdom”, berdasarkan pandangan Kung Fu Tze China sebagai pusat peradaban dunia, manakalan Negara luar tidak mempunyai peradaban. China menganggap maharaja China sebagai anak syurga dan pemerintah universal. Oleh itu China enggan menjalankan hubungan diplomatic atas dasar persamaan taraf dengan dunia luar. Semua utusan barat sebagai pembawa ufti dan harus sujud dihadapan maharaja mereka.
3. China sebagai Negara pertanian dan bersikap anti-perdagangan. Oleh itu China tidak memerlukan barangan luar kerana sumber mereka mencukupi. Walau bagaimana pun, China membuka pelabuhan Canton kepada pedagang asing. Perdagangan di Canton dijalankan dengan pelbagai sekatan, contohnya : urusan perdagangan mesti melalui Co-hong, keluarga tidak dibenarkan dibawa ke Canton.
B. Jepun
1. Sebelum penubuhan Keshogunan Tokugawa, pedagang dan mubaligh asing dibenarkan masuk ke Negara Jepun. Terdapat bangsa Portugis, Sepanyol, British dan Belanda di pelabuhan-pelabuhan Jepun. Orang Jepun kemudian curiga terhadap mereka. Kebencian semakin menebal dengan berita-berita berkenaan penjajahan orang Eropah.
2. Kegiatan mubaligh kristian di Jepun telah merungsingkan pemerintah, masyarakat kristian semakin bertambah di Jepun. Golongan ini telah mengasingkan diri daripada kawalan kerajaan pusat, ini menyebabkan pemerintah Jepun murka apabila masyarakat kristian memutuskan hubungan dengan masyarakat Jepun bukan kristian. Jepun bimbang dengan tindak tanduk kerana mencemar kebudayaan Jepun.
3. Tahun 1638, Shogun Tokugawa mengamalkan dasar yang lebih keras lagi ke atas orang kristian. Contohnya rakyat Jepun dilarang menjalinkan hubungan dengan dunia luar terutama kuasa-kuasa barat. Pedagang-pedagang asing tidak dibenarkan berdagang di Jepun.
4. Shogun Tokugawa yang mengambil alih kuasa dari maharaja Jepun bimbang atas sebarang kesan politik yang tidak diingini. Dasar tutup pintu diperkenalkan untuk mengukuhkan kedudukannya supaya dapat menangani sebarang anasir yang tidak puashati di Jepun khasnya Daimyo Tozama. Shogun bimbang daimyo Tozama akan meminta bantuan senjata dan askar dari luar.
5. Seperti China, Negara Jepun sebuah Negara pertanian tidak memerlukan bekalan barangan dari barat. Perdagangan tidak diperlukan kerana jepun amalkan ekonomi sara diri.
C.Siam
1. Kuasa barat yang mula bertapak di Siam ialah Portugis diikuti oleh British, Belanda dan Peranchis. Sehingga awal abad ke-19 Siam enggan menjalinkan hubungan diplomatic dengan kuasa barat, ini disebabkan Siam mempunyai keperluan Negara yang mencukupi kecuali senjata. Siam hanya memperolehi barangan yang diperlukan dari Negara China sahaja. Pada 1818, Rama II mengadakan hubungan terhad dengan barat.
2. Hubungan yang terhad dengan kuasa barat telah dijalinkan oleh Rama III, ini disebabkan pergolakan politik yang berlaku di Negara-negara jiran Siam seperti Perang Ingg-Burma I, Perang Candu I, dan negeri-negeri melayu utara. Negeri-negeri naungan siam memaksa Rama III menjalinkan hubungan dengan kuasa barat khasnya British.
3. Di akhir pemerintahan Rama III, hubungan dengan barat tidak menguntungkan. Baginda mengenakan sekatan perdagangan ke atas ekspot gula dan mengwal input-input lain. Selepas 1940-1n, baginda amalkan dasar tutup pintu.
Kesimpulan
1. Pemerintah di China, Jepun dan Siam mengamalkan dasar tutup pintu kerana mereka dapat memenuhi keperluan Negara. Ketiga-tiga buah Negara merasa bimbang akan campurtangan barat dalam politik tempatan yang akan menjejaskan kedaulatan mereka.
2. Mereka juga bimbang agama dan budaya akan terhakis.
Bincangkan peranan Raja –RajaThai dan Burma dalam menangani kemaraan Barat.
Pengenalan
1. Thailand di bawah Mongkut dan Burma di bawah Raja Mindon telah mengubah dasar tutup pintu kepada buka pintu.
2. Thailand dan Burma tidak mahu menerima nasib yang sama seperti China.
3. Perjanjian Bowring 1855 dan Perjanjian Perdagangan Inggeris-Burma 1862 dan 1867 merupakan titik permulaan pembaratan dan permodenan di Thailand dan Burma.
4. Kebijaksanaan raja-raja Thai dan Raja Mindon Burma menyebabkan Thailand dan Burma berada dalam keadaan aman dan tidak memberi peluang kepada kuasa-kuasa Eropah untuk menjajah Thailand dan Burma.
a. Thailand
i). Pembaharuan luar negeri
§ Rama IV mengubah dasar tutup pintu kepada buka pintu.
§ Baginda menjalankan dasar berbaik-baik dengan kuasa Eropah agar Thailand
§ tidak menerima nasib yang sama seperti China dan Burma.
§ Raja Thai mengadakan perjanjian perdagangan dengan Inggeris (1855),ekoran daripada itu perjanjian yang sama ditandatangani di antara Siam dengan Amerika dan Perancis(1856),Denmark(1858),Portugal(1859) dan sebagainya.
§ Mongkut juga telah memberikan hak wilayah asingan kepada Barat.
ii).Pembaharuan dalam negeri
§ Mongkut menggaji pakar-pakar Barat dalam pelbagai bidang untuk berkhidmat sebagai penasihat dan ketua-ketua dalam pelbagai jabatan.Contoh, Rolin Jaequemins sebagai penasihat umum dan Ann Leonowens sebagai pendidikan.
§ Raja Mongkut menjalankan dasar pembaharuan dan pembaratan negara Thailand melalui pendididkan, pentadbiran,perundangan,dan sebagainya.
§ Pembaharuan Raja Mongkut dalam bidang ekonomi,sosial,serta agama dan pentadbiran dapat membantu Thailand bagi menjadi negara yang bebas daripada penjajahan.
§ Memansuhkan sistem mengadap dengan menyembah raja kepada orang asing,mereka dibenarkan menunjukkan hormat dengan cara mereka sendiri.
§ Raja Mongkut juga cuba menghapuskan sistem perhambaan.
§ Mubaligh Kristian dibenarkan menyebarkan agama Kristian di Thailand.
§ Layanan yang sama diberikan kepada semua kuasa Eropah.
§ Raja Chulalongkorn meneruskan dasar pembaratan, persahabatan,
§ dan perdagagangan ayahandanya.
iii).Penyerahan wilayah naungan Thai kepada Inggeris dan Perancis:
§ Raja Mongkut menyerahkan wilayan naungan (Kemboja) kepada Perancis pada tahun 1867.
§ Raja Chulalongkorn juga melepaskan wilayah naungan, 1888 daerah Tongking Utara, 1893 seluruh daerah di Timur Sungai Mekong termasuk Luang Prabang, 1904 daerah di sempadan Laos-Thailand dan 1907 wilayah Angkor, Battambang dan Siemreap.
§ Raja Chulalongkorn juga melepaskan Negeri-negeri Melayu Utara kepada Inggeris pada tahun1909 demi mengekalkan kemerdekaan Thailand.
b. Burma:
i).Pembaharuan dalam negeri:
§ Mengukuhkan kerajaan kerajaan pusat dan menghapuskan unsur-unsur feudal, seperti pada tahun 1861 menghapuskan sistem Myosa.
§ Mengambil beberapa pegawai Eropah, Perancis, dan Itali untuk berkhidmat di Burma.
§ Memperkenalkan cukai pendapatan Thathameda ke atas tiap-tiap keluarga.
§ Mewujudkan sepuluh jawatan Kayaigwun yang baru bagi menyelaraskan Myowun.
ii).Ekonomi:
§ Memperkenalkan mata wang syiling, 1861.
§ Menubuhkan kira-kira 50 buah kilang kecil yang diselenggarakan oleh orang Barat, membangunkan perusahaan perlombongan arang batu dan besi.
§ Menggalakkan perdagangan dengan Burma Hilir yang berada di bawah pemerintahan British.
iii).Hubungan Luar:
§ Raja Mindon Minh benci peperangan, baginda menjalankan dasar berbaik-baik dengan Britain dan kuasa-kuasa Barat yang lain.
§ Baginda menandatangani dua perjanjian perdagangan Inggeris-Burma pada 1862 dan 1867. Antara isi perjanjian ialah pedagang British dan Burma diberi kebebasan berdagang di Burma Hulu dan Burma Hilir, membenarkan seorang ejen british menetap di Mandalay. Baginda bersetuju memansuhkan hak-hak monopolinya kecuali ke atas kayu jati, petroleum, dan batu permata; mengurangkan duti kastam kepada 5% daripada jumlah nilai setiap konsignasi barang-barang; bersetuju membenarkan seorang lagi ejen British menetap di Bhamo dan sebagainya.
§ Pada akhir pemerintahan Raja Mindon Min, hubungan diplomatic Burma-Inggeris mulai merosot kerana Inggeris enggan memulangkan wilayah-wilayah Burma yang telah ditawan terutamanya Pegu.
§ Layanan buruk terhadap perwakilan Burma yang dihantar ke London.
§ Mengarahkan wakil Inggeris dan orang asing menanggalkan kasut mereka sebelum masuk ke dalam istana.
Kesimpulan:
Usaha-usaha pembaharuan dan pemodenan yang dijalankan oleh Raja Mongkut dan Chulalongkorn yang terkenal dalam sejarah Thailand dan Raja Mindon terkenal dalam sejarah Burma telah berjaya menahan atau mengekang kemaraan kuasa-kuasa Barat ke atas Thailand dan Burma pada abad ke 19.
Dasar Tutup Pintu dan Dasar Buka Pintu China dan Jepun terhadap kuasa Barat.
Pengenalan
1. Dasar tutup pintu -usaha China dan Jepun mengelakkan campurtangan dan kemasukan kuasa asing.
2. China menjalinkan hubungan perdagangan dengan kuasa asing khususnya dengan Barat tetapi turut mengenakan sekatan hubungan diplomatik mahupun perdagangan.
3. Jepun mengamalkan dasar isolasi terhadap kuasa Barat yang berusaha mengadakan hubungan perdagangan.
4. Kedua-dua negara beranggapan mampu mengadakan keperluan rakyat dengan mengamalkan ekonomi sara diri.
5. Kebimbangan campurtangan kuasa asing dalam politik tempatan dan cubaan Barat untuk menyebarkan agama Kristian.
Dasar Tutup Pintu dan Buka Pintu di China
1. Kerajaan Manchu berusaha menghadkan perdagangan China dengan Barat.
2. Hubungan perdagangan dikawal rapi - mengelakkan penguasaan asing terhadap ekonomi mereka.Walau bagaimanapun orang asing masih dibenarkan berdagang di Canton.Contohnya tahun 1727 Belanda dibenarkan berdagang di Fukien dan Canton.Portugis dan British juga dibenarkan membuka petempatan di Canton.
3. Usaha menyekat hubungan perdagangan diperhebat semasa pemerintahan Maharaja Chien Lung.
4. Dekri ‘Lapan Peraturan’ diperkenalkan yang menetapkan peraturan-peraturan seperti :
a. Mereka hanya boleh bergerak di kawasan tertentu.Loji-loji - tidak boleh dibina dalam bandar Canton tetapi di luar dinding bandar.Mereka juga memasuki bandar Canton.
b. Urusan dagang hanya boleh dijalankan melalui Co-hong (wakil perdagangan yang disahkan oleh kerajaan Manchu). Co-hong berkuasa penuh untuk menentukan tarif , jumlah import dan eksport, jenis barang-barang dan syarat-syarat perdagangan.
c. Co-hong bertindak sebagai pengantara di antara orang-orang barat dan pegawai kerajaan China.Co-hong - berkuasa mendenda pedagang-pedagang asing.
d. Urusan perdagangan hanya bermula pada musim perdagangan (musim sejuk) dan berhenti pada penghujung musim.Musim lain - anak isteri mereka mesti tinggal di Macao sebagai jaminan supaya pedagang-pedagang asing tidak berdagang di Canton sepanjang tahun.
e. Orang asing - dilarang berkahwin dengan wanita tempatan dan ditegah mempelajari bahasa Cina. Mereka tidak boleh menggunakan sungai dengan bebas dan tidak boleh melawat mana-mana tempat kecuali Flower Garden.
5. Sekatan China ke atas pedagang ,menimbulkan pelbagai masalah birokrasi terutama mengenai Co-hong yang melakukan penipuan dan mengenakan harga yang tinggi.
6. Para pedagang menghantar utusan berunding dengan kerajaan China tetapi tidak dilayan.
7. Kuasa Barat terpaksa menggunakan kekerasan memaksa China membuka pintu pada kuasa-kuasa asing.
8. Berlaku Perang Candu memaksa China menandatangani Perjanjian Nanking 1842.
9. China menamatkan dasar isolasinya apabila terpaksa membuka pelabuhan iaitu Amoy,Foochow,Ningpo, dan Shanghai.
10. Sistem Co-hong dihapuskan seterusnya Hong Kong diserahkan kepada British.
11. Selain Perjanjian Nanking terdapat perjanjian lain seperti Perjanjian Wanghia dengan Amerika Syarikat dan Whampao dan Perancis.
12. Dasar China terhadap Barat akhirnya berubah.
Dasar Tutup Pintu dan Buka Pintu di Jepun
1. Semasa pemerintahan Shogun Tokugawa, kerajaan Jepun - menjalin hubungan dengan pedagang asing khususnya Portugis, Belanda , Sepanyol dan British.
2. Persaingan di kalangan kuasa Barat ini untuk mendapatkan hak perdagangan di Jepun telah menimbulkan masalah kepada Jepun.
3. Selain itu usaha penyebaran agama Kristian mendorong Jepun bertindak mengawal kehadiran orang asing.
4. Jepun melarang rakyatnya menjalin hubungan dengan dunia luar. Misalnya rakyat Jepun dilarang melancong ke luar negara malah rakyatnya yang berada di luar negara tidak dibenarkan pulang ke Jepun.
5. Jepun telah memperkenalkan dasar tutup pintu bermula tahun 1638.
6. Walaupun Jepun mengamalkan dasar tutup pintu terdapat juga kuasa-kuasa Barat contohnya Amerika Syarikat berminat menjalin hubungan diplomatik dan pedagangan dengan Jepun (ini terbukti dengan penghantaran utusan Amerika Syarikat pada tahun 1853).
7. Jepun melayan dengan buruk para kelasi kapal Amerika Syarikat yang terkandas di Jepun.
8. Oleh yang demikian Amerika Syarikat merasakan perlu mewujudkan hubungan baik dengan Jepun bagi mengelakkan kejadian seumpama itu berulang.Selain itu, Amerika Syarikat memerlukan pelabuhan persinggahan di kawasan lautan Pasifik.
9. Pasa peringkat awal hubungan tersebut mendapat tentangan daripada pembesar istana dan daimyo tetapi akhirnya mereka terpaksa menerima kerana ugutan dari Amerika Syarikat yang akan menggunakan kekerasan bagi menjalin hubungan dengan Jepun.Oleh yang demikian Jepun telah menandatangani Perjanjian Kanagawa dengan Jepun Amerika Syarikat pada tahun 1854.Amerika Syarikat diwakili oleh Komodor Perry.
10. Mengikut perjanjian itu Jepun membuka dua pelabuhan iaitu Shimoda dan Hokadate.Jepun juga dikehendaki memberikan layanan baik kepada pedagang dan kelasi Amerika Syarikat.Mereka juga dibenarkan membuka konsulatnya di Shimoda.Perjanjian tersebut telah disemak semula pada tahun 1858 yang memberi banyak keistimewaan kepada Amerika.Dengan itu Jepun telah menamatkan dasar isolasinya seterusnya terbuka kepada pengaruh asing terutama dari Amerika.
Kesimpulan
1. Dasar tutup pintu yang diamalkan oleh kedua-dua kuasa sebenarnya untuk menyekat perluasan kuasa asing, mengelakkan penguasaan ekonomi, politik dan agama Kristian ke atas masyarakat tempatan.
2. Walau bagaimanapun akhirnya dasar tutup pintu di kedua-dua buah negara telah berakhir apabila China kalah dalam Perang Chandu dan terpaksa menandatangani serta menerima syarat-syarat Perjanjan Nanking.
3. Manakala Jepun pula terpaksa membuka negaranya kerana diugut oleh Amerika Syarikat dengan kekuatan tentera. Akhirnya terpaksa menandatangani Perjanjian Kanagawa.
Pengenalan
1. Negara-negara China, Jepun dan Siam mengamalkan dasar tutup pintu sehingga pertengahan abad ke-19. Ini bermakna dasar tutup pintu bermaksud tiada ataupun hubungan terhad sahaja dengan dunia luar.
2. Ketiga-tiga Negara tersebut mengamalkan dasar tutup pintu dengan menghalang kemasukan pedagang luar atas sebeb-sebab tertentu.
A. China
1. Pada abad ke-16, Negara China mengadakan hubungan yang terbatas dengan barat. Contohnya orang Portugis dibenarkan masuk ke Macao dan Canton sahaja. Maharaja China membenarkan mubaligh kristian menjalankan penyebaran agama kristian. Semasa pemerintahan Maharaja Yung Cheng berlaku perselisihan dengan mubaligh kristian. Oleh itu mubaligh tidak dibenarkan masuk ke China. China amalkan dasar tutup pintu pada zaman pemerintahan Manchu.
2. China menganggap Negara mereka sebagai “Middle Kingdom”, berdasarkan pandangan Kung Fu Tze China sebagai pusat peradaban dunia, manakalan Negara luar tidak mempunyai peradaban. China menganggap maharaja China sebagai anak syurga dan pemerintah universal. Oleh itu China enggan menjalankan hubungan diplomatic atas dasar persamaan taraf dengan dunia luar. Semua utusan barat sebagai pembawa ufti dan harus sujud dihadapan maharaja mereka.
3. China sebagai Negara pertanian dan bersikap anti-perdagangan. Oleh itu China tidak memerlukan barangan luar kerana sumber mereka mencukupi. Walau bagaimana pun, China membuka pelabuhan Canton kepada pedagang asing. Perdagangan di Canton dijalankan dengan pelbagai sekatan, contohnya : urusan perdagangan mesti melalui Co-hong, keluarga tidak dibenarkan dibawa ke Canton.
B. Jepun
1. Sebelum penubuhan Keshogunan Tokugawa, pedagang dan mubaligh asing dibenarkan masuk ke Negara Jepun. Terdapat bangsa Portugis, Sepanyol, British dan Belanda di pelabuhan-pelabuhan Jepun. Orang Jepun kemudian curiga terhadap mereka. Kebencian semakin menebal dengan berita-berita berkenaan penjajahan orang Eropah.
2. Kegiatan mubaligh kristian di Jepun telah merungsingkan pemerintah, masyarakat kristian semakin bertambah di Jepun. Golongan ini telah mengasingkan diri daripada kawalan kerajaan pusat, ini menyebabkan pemerintah Jepun murka apabila masyarakat kristian memutuskan hubungan dengan masyarakat Jepun bukan kristian. Jepun bimbang dengan tindak tanduk kerana mencemar kebudayaan Jepun.
3. Tahun 1638, Shogun Tokugawa mengamalkan dasar yang lebih keras lagi ke atas orang kristian. Contohnya rakyat Jepun dilarang menjalinkan hubungan dengan dunia luar terutama kuasa-kuasa barat. Pedagang-pedagang asing tidak dibenarkan berdagang di Jepun.
4. Shogun Tokugawa yang mengambil alih kuasa dari maharaja Jepun bimbang atas sebarang kesan politik yang tidak diingini. Dasar tutup pintu diperkenalkan untuk mengukuhkan kedudukannya supaya dapat menangani sebarang anasir yang tidak puashati di Jepun khasnya Daimyo Tozama. Shogun bimbang daimyo Tozama akan meminta bantuan senjata dan askar dari luar.
5. Seperti China, Negara Jepun sebuah Negara pertanian tidak memerlukan bekalan barangan dari barat. Perdagangan tidak diperlukan kerana jepun amalkan ekonomi sara diri.
C.Siam
1. Kuasa barat yang mula bertapak di Siam ialah Portugis diikuti oleh British, Belanda dan Peranchis. Sehingga awal abad ke-19 Siam enggan menjalinkan hubungan diplomatic dengan kuasa barat, ini disebabkan Siam mempunyai keperluan Negara yang mencukupi kecuali senjata. Siam hanya memperolehi barangan yang diperlukan dari Negara China sahaja. Pada 1818, Rama II mengadakan hubungan terhad dengan barat.
2. Hubungan yang terhad dengan kuasa barat telah dijalinkan oleh Rama III, ini disebabkan pergolakan politik yang berlaku di Negara-negara jiran Siam seperti Perang Ingg-Burma I, Perang Candu I, dan negeri-negeri melayu utara. Negeri-negeri naungan siam memaksa Rama III menjalinkan hubungan dengan kuasa barat khasnya British.
3. Di akhir pemerintahan Rama III, hubungan dengan barat tidak menguntungkan. Baginda mengenakan sekatan perdagangan ke atas ekspot gula dan mengwal input-input lain. Selepas 1940-1n, baginda amalkan dasar tutup pintu.
Kesimpulan
1. Pemerintah di China, Jepun dan Siam mengamalkan dasar tutup pintu kerana mereka dapat memenuhi keperluan Negara. Ketiga-tiga buah Negara merasa bimbang akan campurtangan barat dalam politik tempatan yang akan menjejaskan kedaulatan mereka.
2. Mereka juga bimbang agama dan budaya akan terhakis.
Bincangkan peranan Raja –RajaThai dan Burma dalam menangani kemaraan Barat.
Pengenalan
1. Thailand di bawah Mongkut dan Burma di bawah Raja Mindon telah mengubah dasar tutup pintu kepada buka pintu.
2. Thailand dan Burma tidak mahu menerima nasib yang sama seperti China.
3. Perjanjian Bowring 1855 dan Perjanjian Perdagangan Inggeris-Burma 1862 dan 1867 merupakan titik permulaan pembaratan dan permodenan di Thailand dan Burma.
4. Kebijaksanaan raja-raja Thai dan Raja Mindon Burma menyebabkan Thailand dan Burma berada dalam keadaan aman dan tidak memberi peluang kepada kuasa-kuasa Eropah untuk menjajah Thailand dan Burma.
a. Thailand
i). Pembaharuan luar negeri
§ Rama IV mengubah dasar tutup pintu kepada buka pintu.
§ Baginda menjalankan dasar berbaik-baik dengan kuasa Eropah agar Thailand
§ tidak menerima nasib yang sama seperti China dan Burma.
§ Raja Thai mengadakan perjanjian perdagangan dengan Inggeris (1855),ekoran daripada itu perjanjian yang sama ditandatangani di antara Siam dengan Amerika dan Perancis(1856),Denmark(1858),Portugal(1859) dan sebagainya.
§ Mongkut juga telah memberikan hak wilayah asingan kepada Barat.
ii).Pembaharuan dalam negeri
§ Mongkut menggaji pakar-pakar Barat dalam pelbagai bidang untuk berkhidmat sebagai penasihat dan ketua-ketua dalam pelbagai jabatan.Contoh, Rolin Jaequemins sebagai penasihat umum dan Ann Leonowens sebagai pendidikan.
§ Raja Mongkut menjalankan dasar pembaharuan dan pembaratan negara Thailand melalui pendididkan, pentadbiran,perundangan,dan sebagainya.
§ Pembaharuan Raja Mongkut dalam bidang ekonomi,sosial,serta agama dan pentadbiran dapat membantu Thailand bagi menjadi negara yang bebas daripada penjajahan.
§ Memansuhkan sistem mengadap dengan menyembah raja kepada orang asing,mereka dibenarkan menunjukkan hormat dengan cara mereka sendiri.
§ Raja Mongkut juga cuba menghapuskan sistem perhambaan.
§ Mubaligh Kristian dibenarkan menyebarkan agama Kristian di Thailand.
§ Layanan yang sama diberikan kepada semua kuasa Eropah.
§ Raja Chulalongkorn meneruskan dasar pembaratan, persahabatan,
§ dan perdagagangan ayahandanya.
iii).Penyerahan wilayah naungan Thai kepada Inggeris dan Perancis:
§ Raja Mongkut menyerahkan wilayan naungan (Kemboja) kepada Perancis pada tahun 1867.
§ Raja Chulalongkorn juga melepaskan wilayah naungan, 1888 daerah Tongking Utara, 1893 seluruh daerah di Timur Sungai Mekong termasuk Luang Prabang, 1904 daerah di sempadan Laos-Thailand dan 1907 wilayah Angkor, Battambang dan Siemreap.
§ Raja Chulalongkorn juga melepaskan Negeri-negeri Melayu Utara kepada Inggeris pada tahun1909 demi mengekalkan kemerdekaan Thailand.
b. Burma:
i).Pembaharuan dalam negeri:
§ Mengukuhkan kerajaan kerajaan pusat dan menghapuskan unsur-unsur feudal, seperti pada tahun 1861 menghapuskan sistem Myosa.
§ Mengambil beberapa pegawai Eropah, Perancis, dan Itali untuk berkhidmat di Burma.
§ Memperkenalkan cukai pendapatan Thathameda ke atas tiap-tiap keluarga.
§ Mewujudkan sepuluh jawatan Kayaigwun yang baru bagi menyelaraskan Myowun.
ii).Ekonomi:
§ Memperkenalkan mata wang syiling, 1861.
§ Menubuhkan kira-kira 50 buah kilang kecil yang diselenggarakan oleh orang Barat, membangunkan perusahaan perlombongan arang batu dan besi.
§ Menggalakkan perdagangan dengan Burma Hilir yang berada di bawah pemerintahan British.
iii).Hubungan Luar:
§ Raja Mindon Minh benci peperangan, baginda menjalankan dasar berbaik-baik dengan Britain dan kuasa-kuasa Barat yang lain.
§ Baginda menandatangani dua perjanjian perdagangan Inggeris-Burma pada 1862 dan 1867. Antara isi perjanjian ialah pedagang British dan Burma diberi kebebasan berdagang di Burma Hulu dan Burma Hilir, membenarkan seorang ejen british menetap di Mandalay. Baginda bersetuju memansuhkan hak-hak monopolinya kecuali ke atas kayu jati, petroleum, dan batu permata; mengurangkan duti kastam kepada 5% daripada jumlah nilai setiap konsignasi barang-barang; bersetuju membenarkan seorang lagi ejen British menetap di Bhamo dan sebagainya.
§ Pada akhir pemerintahan Raja Mindon Min, hubungan diplomatic Burma-Inggeris mulai merosot kerana Inggeris enggan memulangkan wilayah-wilayah Burma yang telah ditawan terutamanya Pegu.
§ Layanan buruk terhadap perwakilan Burma yang dihantar ke London.
§ Mengarahkan wakil Inggeris dan orang asing menanggalkan kasut mereka sebelum masuk ke dalam istana.
Kesimpulan:
Usaha-usaha pembaharuan dan pemodenan yang dijalankan oleh Raja Mongkut dan Chulalongkorn yang terkenal dalam sejarah Thailand dan Raja Mindon terkenal dalam sejarah Burma telah berjaya menahan atau mengekang kemaraan kuasa-kuasa Barat ke atas Thailand dan Burma pada abad ke 19.
Dasar Tutup Pintu dan Dasar Buka Pintu China dan Jepun terhadap kuasa Barat.
Pengenalan
1. Dasar tutup pintu -usaha China dan Jepun mengelakkan campurtangan dan kemasukan kuasa asing.
2. China menjalinkan hubungan perdagangan dengan kuasa asing khususnya dengan Barat tetapi turut mengenakan sekatan hubungan diplomatik mahupun perdagangan.
3. Jepun mengamalkan dasar isolasi terhadap kuasa Barat yang berusaha mengadakan hubungan perdagangan.
4. Kedua-dua negara beranggapan mampu mengadakan keperluan rakyat dengan mengamalkan ekonomi sara diri.
5. Kebimbangan campurtangan kuasa asing dalam politik tempatan dan cubaan Barat untuk menyebarkan agama Kristian.
Dasar Tutup Pintu dan Buka Pintu di China
1. Kerajaan Manchu berusaha menghadkan perdagangan China dengan Barat.
2. Hubungan perdagangan dikawal rapi - mengelakkan penguasaan asing terhadap ekonomi mereka.Walau bagaimanapun orang asing masih dibenarkan berdagang di Canton.Contohnya tahun 1727 Belanda dibenarkan berdagang di Fukien dan Canton.Portugis dan British juga dibenarkan membuka petempatan di Canton.
3. Usaha menyekat hubungan perdagangan diperhebat semasa pemerintahan Maharaja Chien Lung.
4. Dekri ‘Lapan Peraturan’ diperkenalkan yang menetapkan peraturan-peraturan seperti :
a. Mereka hanya boleh bergerak di kawasan tertentu.Loji-loji - tidak boleh dibina dalam bandar Canton tetapi di luar dinding bandar.Mereka juga memasuki bandar Canton.
b. Urusan dagang hanya boleh dijalankan melalui Co-hong (wakil perdagangan yang disahkan oleh kerajaan Manchu). Co-hong berkuasa penuh untuk menentukan tarif , jumlah import dan eksport, jenis barang-barang dan syarat-syarat perdagangan.
c. Co-hong bertindak sebagai pengantara di antara orang-orang barat dan pegawai kerajaan China.Co-hong - berkuasa mendenda pedagang-pedagang asing.
d. Urusan perdagangan hanya bermula pada musim perdagangan (musim sejuk) dan berhenti pada penghujung musim.Musim lain - anak isteri mereka mesti tinggal di Macao sebagai jaminan supaya pedagang-pedagang asing tidak berdagang di Canton sepanjang tahun.
e. Orang asing - dilarang berkahwin dengan wanita tempatan dan ditegah mempelajari bahasa Cina. Mereka tidak boleh menggunakan sungai dengan bebas dan tidak boleh melawat mana-mana tempat kecuali Flower Garden.
5. Sekatan China ke atas pedagang ,menimbulkan pelbagai masalah birokrasi terutama mengenai Co-hong yang melakukan penipuan dan mengenakan harga yang tinggi.
6. Para pedagang menghantar utusan berunding dengan kerajaan China tetapi tidak dilayan.
7. Kuasa Barat terpaksa menggunakan kekerasan memaksa China membuka pintu pada kuasa-kuasa asing.
8. Berlaku Perang Candu memaksa China menandatangani Perjanjian Nanking 1842.
9. China menamatkan dasar isolasinya apabila terpaksa membuka pelabuhan iaitu Amoy,Foochow,Ningpo, dan Shanghai.
10. Sistem Co-hong dihapuskan seterusnya Hong Kong diserahkan kepada British.
11. Selain Perjanjian Nanking terdapat perjanjian lain seperti Perjanjian Wanghia dengan Amerika Syarikat dan Whampao dan Perancis.
12. Dasar China terhadap Barat akhirnya berubah.
Dasar Tutup Pintu dan Buka Pintu di Jepun
1. Semasa pemerintahan Shogun Tokugawa, kerajaan Jepun - menjalin hubungan dengan pedagang asing khususnya Portugis, Belanda , Sepanyol dan British.
2. Persaingan di kalangan kuasa Barat ini untuk mendapatkan hak perdagangan di Jepun telah menimbulkan masalah kepada Jepun.
3. Selain itu usaha penyebaran agama Kristian mendorong Jepun bertindak mengawal kehadiran orang asing.
4. Jepun melarang rakyatnya menjalin hubungan dengan dunia luar. Misalnya rakyat Jepun dilarang melancong ke luar negara malah rakyatnya yang berada di luar negara tidak dibenarkan pulang ke Jepun.
5. Jepun telah memperkenalkan dasar tutup pintu bermula tahun 1638.
6. Walaupun Jepun mengamalkan dasar tutup pintu terdapat juga kuasa-kuasa Barat contohnya Amerika Syarikat berminat menjalin hubungan diplomatik dan pedagangan dengan Jepun (ini terbukti dengan penghantaran utusan Amerika Syarikat pada tahun 1853).
7. Jepun melayan dengan buruk para kelasi kapal Amerika Syarikat yang terkandas di Jepun.
8. Oleh yang demikian Amerika Syarikat merasakan perlu mewujudkan hubungan baik dengan Jepun bagi mengelakkan kejadian seumpama itu berulang.Selain itu, Amerika Syarikat memerlukan pelabuhan persinggahan di kawasan lautan Pasifik.
9. Pasa peringkat awal hubungan tersebut mendapat tentangan daripada pembesar istana dan daimyo tetapi akhirnya mereka terpaksa menerima kerana ugutan dari Amerika Syarikat yang akan menggunakan kekerasan bagi menjalin hubungan dengan Jepun.Oleh yang demikian Jepun telah menandatangani Perjanjian Kanagawa dengan Jepun Amerika Syarikat pada tahun 1854.Amerika Syarikat diwakili oleh Komodor Perry.
10. Mengikut perjanjian itu Jepun membuka dua pelabuhan iaitu Shimoda dan Hokadate.Jepun juga dikehendaki memberikan layanan baik kepada pedagang dan kelasi Amerika Syarikat.Mereka juga dibenarkan membuka konsulatnya di Shimoda.Perjanjian tersebut telah disemak semula pada tahun 1858 yang memberi banyak keistimewaan kepada Amerika.Dengan itu Jepun telah menamatkan dasar isolasinya seterusnya terbuka kepada pengaruh asing terutama dari Amerika.
Kesimpulan
1. Dasar tutup pintu yang diamalkan oleh kedua-dua kuasa sebenarnya untuk menyekat perluasan kuasa asing, mengelakkan penguasaan ekonomi, politik dan agama Kristian ke atas masyarakat tempatan.
2. Walau bagaimanapun akhirnya dasar tutup pintu di kedua-dua buah negara telah berakhir apabila China kalah dalam Perang Chandu dan terpaksa menandatangani serta menerima syarat-syarat Perjanjan Nanking.
3. Manakala Jepun pula terpaksa membuka negaranya kerana diugut oleh Amerika Syarikat dengan kekuatan tentera. Akhirnya terpaksa menandatangani Perjanjian Kanagawa.
No comments:
Post a Comment